Pag 2/3

 

 

Pagina 3/3

 

 

foto: Dirk

 

 

 

 

foto: Dirk

Eenmaal voorbij de distilleerderijen van Laphroaig en Lagavulin moet er nog een klim overwonnen worden. Voor sommige van ons een klein beetje sterven, zeker met 20km in de benen. Eenmaal boven op de heuvel echter, zie je de finish liggen: Ardbeg Distillery!
Van hieruit is het een kilometer dalen tot op de binnenkoer aan de distilleerderij. Vanaf hier vergeet je ook dat je moe bent en komt het overwinningsgevoel naar boven. Ongeacht je eerste of zesde bent.

 

 

 

 

De eerste die zijn chrono aan Ardbeg mag stoppen is J'O. Met een tijd van 1u 41'02" eindigt hij drie minuten voor Jim Lutomski.

foto's: Dirk

 

 

 

 

foto's: Dirk

10 Minuten na Jim is het de beurt aan de voorzitter. Zijn doelstelling was onder de 2 uur te blijven en is hier in geslaagd.

 

 

 

 

foto's: Dirk

Ook Jan, wiens doelstelling was om onder de 2 uur te blijven, slaagt in zijn opzet. 
Een vreugdedansje kan er zelfs nog net af alvorens de chrono op 2 uur staat.

 

 

 

  foto's: Dirk

Kort daarna is het Peter die komt aangelopen. Gunter komt als 6e binnengelopen, maar wel 5e onder de leden. Ieder van ons is voldaan.

Ieder van ons was zelfs eerste in zijn categorie:
M30 : Jan       M35 : Werner      M40 : Gunter    M50 : J'O     M55 : Peter

 

 

 


foto's: Werner

We hadden gisteren, tijdens ons vorige Ardbeg bezoek, al aan Jackie (Thomson) laten weten dat we vandaag deze halve marathon zouden lopen met aankomst op Ardbeg. Zij bleek al op de hoogte te zijn gebracht door 3 van onze leden, die met hun partner Ardbeg twee weken geleden hadden bezocht. Bij de aankomst vandaag krijgen we een warm onthaal: een warme 'kleedkamer' en een verwarmende dram. Ook voor Dirk en Marc, onze 2 bijstandverleners, die dit dubbel en dik verdiend hebben.

 

 

 

 

 

 

foto: Werner

 

 

 

 

 


foto: Werner

Moe maar voldaan wordt er nagepraat over het hele gebeuren. Ieder heeft z'n eigen verhaal te vertellen over deze ervaring.

 

Verhalen over schapen op de weg, een buizerd die als toeschouwer bleef zitten kijken op een weipaal naast de weg. De laatste 'dodelijke' klim voorbij de Lagavulin Distilleerderij. De venijnige wind die door de straten van Port Ellen spookte. 

Gunter overkwam zelfs in Port Ellen het volgende: 

Terwijl ik Port Ellen binnenliep, werd ik ingehaald door een ziekenwagen. Even toch sloop de gedachte in mijn hoofd van "Ai, toch niks met één van onze mannen ...?"

Ze brachten echter de bewoner van één van de laatste huisjes, voor je afslaat naar de Port Ellen School, terug naar huis. Deze zwaarlijvige man kwam terug buiten, net toen ik er passeerde. "Ze brachten me juist terug van een hartaanval, maar jou zo te zien maakt het al heel veel beter!" riep hij achterna.

Terwijl wij napraten maakt Jackie een tafel voor ons klaar in The Old Kiln Café voor wat weer een geweldige lunch gaat worden.

 

 

 

 


foto: Dirk

Na die lunch willen we Jackie bedanken voor haar warme onthaal tijdens de  voorbije twee dagen. We stellen haar opnieuw de vraag uit ons '12 Vragen interview met vrouwen in de whiskyindustrie' : What comes up in your mind when you hear the word Belgium? In 2006 antwoordde ze nog met Belgian Chocolate, nu komt daar ook nog het Belgian Beer en ook Belgian Lace bij. Wij die dachten dat we op alles voorbereid waren, hebben helaas geen Brugse kant bij. Het kan de pret echter niet bederven. Ze kan niet kiezen tussen, het door ons uit België meegebrachte bier en verse chocolade. Dus schenken we haar beide, omdat ze dit verdient. Volgende keer brengen we kant mee.

Al vaker hebben we het onderling over gehad hoe dun bezaaid de whiskypersoonlijkheden als Jackie Thomson zijn. Ze mag dan 'slechts' de titel hebben van visitor-centre manager bij Ardbeg Distillery, iedereen die haar heeft ontmoet zal het er over eens zijn dat Jackie mee een belangrijkere rol speelt in héél het Ardbeg geheel. Wie al het geluk heeft gehad om haar te ontmoeten, kan beamen dat zij een gedreven persoon is, begaan met haar product en alles er omheen. Of het nu gaat om locals of om de zoveelste whiskytoerist die opnieuw haar aandacht opeist, ze zal dit steeds met een glimlach doen en met kennis van zaken. Het maakt dat Ardbeg voor ons meer is dan een fles whisky, die je thuis in de winkelrekken kan vinden.

Onze voorzitter heeft nog een kleinigheidje te vragen aan Jackie. Of ze zo vriendelijk zou willen zijn om de oorkonde's van onze alternatieve halve marathon af te stempelen. Voor de meegereisde leden is dit een goed bewaard geheim gebleven, tot nu dan toch. Met veel plezier haalt Jackie de unieke Ardbeg stempel en plaatst die telkens in het vakje waar boven staat vermeld "FINISH".

 

foto's: Dirk

 

 

Omdat deze ochtend het visitor centre van Bowmore Distillery nog niet open was, moeten we nu wel nog een stempel gaan halen voor in het vakje "START" hé mannen? OK voorzitter! En wij 21,100km terug... met het busje welteverstaan.

 

 

Aangekomen in Bowmore Distillery zijn de vrouwen blij ons alle 5 levend terug te zien. Ze vrezen wel dat 'hun' stempel in het niets zal vallen naast de impossante ARDBEG stempel, maar als compensatie mogen we een Bowmore proeven. Something Special...

foto: Dirk

 

 

We mogen de Craftsmen's Collection (Maltmen's Selection) proeven. Gedistilleerd op 13 juli 1995 en 13 jaar lang gerijpt in 5 Sherry Butts. Gebotteld op vatsterkte (54,6%) en alleen hier op de distilleerderij verkrijgbaar. We bedanken Heather voor deze geschonken dram

 

Terwijl we allemaal van deze Bowmore expressie zitten te genieten met zicht op Loch Indaal, kunnen we terugkijken op weer iets uniek dat we vandaag gedaan hebben. Leden van een whiskyclub, uit de 'stille Kempen' notabene, die van Bowmore naar Ardbeg hebben gelopen. Een leuk verhaal voor ons om later aan onze kleinkinderen te vertellen. Een waar gebeurd verhaal dan nog. Tegen onze kleinkinderen: 'Kom nog maar eens kijken naar de 400 foto's die onze Dirk tijdens die halve marathon heeft genomen.'  :-)

foto: Dirk

 

 

Pag 2/3