TERUG

Verslag: Gunter (Lidnr.01)

Vandaag toch de kans om wat bij te slapen na een toch wel bewogen week bij m’n hoofdsponsor. Gisteren ook nog een telefoontje gehad dat mogelijke reservaties voor evenementen tijdens het komende Arran Music Festival kunnen starten via het internet en dit vanaf 12h00. Er is me gevraagd om het nodige te doen voor ons reisgezelschap van 5 zielen. Ik moet zorgen voor de masterclasses, ceilidh en het muziekfestival zelf. Een andere ziel zorgt dan voor het White Stag Dinner en de Survivor’s lunch.

Misschien door de zenuwen, maar van ’t uitslapen is niet veel in huis gekomen.

Ondanks eerst wat bezigheidstherapie om de tijd te laten verstrijken zat ik al vanaf 11h30 op de site van Arran te turen. 12h10 en nog niets veranderd! Dan maar eens bellen. But sir, it isn’t 12 o’ clock in Arran yet. Jaclyn Mckie had left the building met het reservatieprogramma onder haar arm en reserveren kon enkel on line vanaf 12 o’ clock local time. Dan eerst maar een multinational redden.

Effe naar hoofdsponser om m’n stem uit te brengen en terug voor de computer om 13h00. Iedereen op de hoogte brengen dat de reservaties gebeurd zijn en tegelijkertijd bericht ontvangen dat andere ziel ook geslaagd is in z’n opzet.

Er zullen dus wat Belgen deelnemen aan de evenementen op het Arran Malt and Music Festival 2014 en dit op 27, 28 en 29 juni.

Maar daarover later meer.

Zo volledig op schema als maar kan zijn wordt er nu in de wagen gesprongen om vierklauwens naar TastToe te rijden, Wel met respect voor de verkeersregels natuurlijk. Er is namelijk een Whiskycafé vandaag in TastToe en dat is altijd het uitgelezen moment om wat nieuwe releases te leren kennen. Angelo, steeds blij om me te zien, denk ik toch, heeft een tafeltje klaar staan in de shop met “wat flessen” er op. Gelukkig met enkele bekenden zodat ik niet te alcohol powered naar huis moet straks. De dag is immers nog lang.

Beginnen doen we met een nieuwe Ben Nevis Vintage 1996. 15 jaar oud en 57.5%.

De fudge is er, maar het hoge alcoholgehalte maakt hem levendig!

In de neus en in de smaak. Stekelbessen ook.

Iets bitter in de afdronk maakt deze Ben Nevis een interessant geheel.

De nieuwe Glenglassaugh 30 years old 44.8% staat er ook tussen. De neus van een lekkere, maar in de mond komt hij toch wat punch tekort. Beetje waterig zelfs. De oude stocks geraken op en deze zaal ook wel z’n weg vinden naar een verzamelkastje, denk ik. Al was ’t maar voor de mooie karaf.

De Littlemill 1992 21 jaar en 49.8% by TastToe kennen we al. De nieuwe Kavalan Solist Sherry 57.8% for TastToe nog niet. Volgens Angelo was een panel die “alle” sherry Kavalan’s recentelijk geproefd had het er over eens dat deze de betere versie was. In het panel zat ook diegene die mee verantwoordelijk was voor de Kavalan van La Maison/The Nectar. Deze is inderdaad onverdund extreem drinkbaar en heeft minder hout. De zurige mon cheri kersen proef je extreem lang na.

De Red Breast 21 jaar en 46% kon ik overslaan.

Wel aan het goedkeurend gemurmel rondom mij gehoord dat die in de smaak viel. Er werd vooral gesproken over de veranderende afdronk. Bosbessen en zoethout die komen opzetten, weet je wel.

Heb die mensen ook de Paul John Single Cask Classic 55.2% aangeraden, waar ze me overdreven dankbaar voor waren. Zo overdreven dat ik aan Angelo vroeg of ze nog wat geturfde Paul John mochten proeven. Stond wel niet op het programma, maar ze mochten van Angelo.

Nu waren ze plots van mij “ne goeie mens” aan ’t maken.

Dit gaat toch wel een beetje ver ... .

Piece de resistance vandaag, hier, was natuurlijk de Yamazaki 1993 Private Cask 19 jaar en 57.5%. Proeven kon nog, maar de beschikbare flessen waren al weg ... had misschien toch die multinational moeten laten stikken vandaag zodat ik, na de “Arran” reservaties enkele minuten eerder had hier kunnen zijn ... ? Deze Yamazaki was vegetaal, zuur rood of rood zuurtje. Zacht complex en een afdronk van zo’n 16 kilometer lang bleek op de weg naar huis.

De Laphroaig 1998 15 jaar en 57.5% van The Whisky Agency en de Classic of Islay 57.45% van Jack Wieber heb ik deze keer aan mij laten voorbijgaan. De eerste vanwege de makke rescensies van de aanwezigen die hem al geproefd hadden en de tweede, tja de tweede omdat ik nog veilig naar huis moest niewaar. De dag is nog lang hé. Wel kreeg de Classic lyrische commentaar van een gollega bij de multinational. Toch zinvol, zo gaan werken en zo!

Afscheid nemend en afgerekend vertelde Angelo van een nakende supertasting in TastToe. Hij beloofde me op de hoogte te houden en ik beloofde van te komen!

En nu naar huis! Het eten moet klaar gemaakt worden! Ik ben geen Stef Roesbeke maar er moet toch iets deftig op tafel komen. BOB komt namelijk eten. BOB is m’n partner en ze had beloofd om deze avond designated driver te zijn naar een tasting in Turnhout.

Jurgen Vroomans, the Whisky Mercenary, had ons uitgenodigd, tegen betaling natuurlijk, om mee te komen genieten van een line up uit het jaar 1976.

Er zijn veel schitterende bottelingen verschenen uit 1976 en Jurgen stelde vandaag de vraag of de heetste zomer ooit, die van 1976 dus, er iets mee te maken had. Et voila, we hadden een thema!

Neem daarbij nog dat Jurgen onlangs een verzameling van een verzamelaar opgekocht had, waar heel wat 1976 ’ers in zaten en je hebt een line up.

HIGHLAND PARK 25 JAAR 1976-2001  43% SIGNATORY

Ai, een lichtgekleurde fles. Zoals bij een drankje boven een bepaalde prijs er een blote borst moet bijzitten, zo moet Highland Park sherrygerijpt zijn. Alle gekheid op een stokje, natuurlijk gaat onze voorkeur uit naar een donkere HP, maar we zijn matuur genoeg als whiskyliefhebber om open te staan voor elke whisky. Deze is een goed aperitiefje maar zal niet in onze herinnering gebrand staan. Purperen zuurstokje en later melkchocolade.

GLEN SPEY 1976  46% FIRST CASK

Minder bekende distilleerderij uit Rothes. Glen Grant, Caperdonich en Speyburn zijn meer bekend. Ook Forsyth’s zit er en ook een verwerkingsbedrijf van bijprodukten uit de distilleerderijen, maar dat gaat misschien al wat ver voor een whiskyliefhebber ... . Deze Glen Spey heeft een lange afdronk. De zoete vanille en abrikoos samen doen me wat aan nectarines denken. Het kruidige aan muskaatnoot. Smartphones worden boven gehaald bij de vraag of we al eens Glen Spey gedronken hadden. Het was een 1977 van Malts of Scotland op ’t koereke van Glen Spey Distillery.

DUFFTOWN 34 JAAR 1976-2010  56.2% THE NECTAR

Melk, roomachtig, Na een tijdje butterscotch. Herinneringen aan oude Jura zijn niet veraf. De meningen zijn verdeeld en zo hebben we het graag. Ik denk dat het afhangt van in welke mood je bent of je hem te pruimen vindt of juist niet. Vandaag, op dit moment behoorde ik tot de laatste categorie ... vandaag, op dit moment hé!

GLENGLASSAUGH 29 JAAR 1976-2006  48.9% THE COOPERS CHOICE

Spannend benieuwd naar deze. Mijn tweede Glenglassaugh vandaag en hij stelt niet teleur. Exotisch fruit, mooi verweven. Zuiver en nog genoeg punch om hem levendig te houden, ook in het middenstuk. Zalige afdronk. Spijtig dat hun oude stocks stiekem verdwijnen als sneeuw voor de zon. Een juweeltje om op te snuiven!

Ondertussen verteld Jurgen over de zomer van 1976, over de verschillende bottelaars en de mogelijkheid van de invloed van het weer op de whiskyproductie in 1976.

Dankzij de Dufftown weten we dat de link twijfelachtig is, maar toch een leuk thema.

Blijkbaar ben ik ook oud genoeg om me die zomer effectief te herinneren. Het verbod om auto’s te wassen, controle op het vullen van zwembadjes en zo verder ... .

BANFF 34 JAAR 1976-2010  53.8% CADENHEAD ‘S

Weer een schitterende Banff! Heel floraal en delicaat. Iets meer diepgang, zwaarte, dan recentelijk geproefde. Zuiver! Niet onbelangrijk tegenwoordig. Deze was voor mij de trip naar Turnhout al waard. Misschien was ik gewoon in de mood voor zulke whisky, vandaag, nu.

BENRIACH 36 JAAR 1976-2013  44.2%  MH VAN DER BOOG

Voor velen de uitgemaakte winnaar van vandaag. Deze streek heeft gewoon iets met Benriach’s uit 1976. Velen van de aanwezigen hebben ondertussen alle bottelingen uit 1976 dan ook al geproefd. Dat is relatief, ik weet het. Maar als je op zo’n 30 aanwezigen er al 4 of 5 hebt, dan is dat “veel”. ’T Zijn wel alle Benriach’s hé! Vegetaal, agrum, boeiende neus, lange afdronk, complex, maar ... ik vond het midden een beetje waterachtig. Beschaamd moet ik hier toegeven dat hij zelfs niet in m’n top 3 van vanovend stond. Ik was meer in de mood voor Glenglassaugh (het contrast met de nieuwe 30 jarige misschien?), de Banff (de herinneringen, de blijdschap om z’n zuiverheid, Banff Canada?) en Glen Spey (schuld van door smartphones gecreëerde flashbacks aan een onvergetelijk moment op een onvergetelijke clubreis?). Gelukkig trokken de andere "aanwezigen" mijn "vergissing" recht en gingen ze massaal voor de Benriach. Waarvoor dank!

De 1976 tasting zit er op en we zoeken de vrouwtjes op in de bar. Onze echtgenotes en de leuke dame die de soep op de tasting verzorgde.

Zij staat namelijk achter de bar in het aanhorig café.

Dit zit nog goed vol met whiskyliefhebbers die weer een nieuwe rage uit proberen.

Een bitter biertje nà een whiskytasting. De resultaten van het experiment zijn nog niet binnen, maar zagen er niet veelbelovend uit ... .

De dag loopt ten einde en het bedje roept. Het whiskyfestival van Gent komt eraan, alsook onze volgende clubtasting. Ik moet nog wat verslagen schrijven voor de site, vertalingen maken voor een blind tasting in mei, 2 tastingen op verplaatsing voorbereiden en naar een verjaardagsfeestje, opgefleurt met een 7-tal Amrut’s gaan. En een dag van een whiskyliefhebber heeft ook maar 24 uur, hé ... .

TERUG