TERUG

 

Verslag: Gunter (Lidnr.01)

 

 

 

 

 

EINDEJAARSKLASSIEKER

 

Als het einde van het jaar nadert en de feestdagen dienen zich aan, dan worden de uitnodigingen voor deze eindejaarsklassieker verstuurd, de “Old Timer Tasting”. Single Malt Whisky Shop Zammel nodigt voor de tiende keer een schare whiskyliefhebbers uit om oude juweeltjes te komen proeven onder begeleiding van MC Mario. Als de kippen erbij, kon ik dit jaar een plaatsje bemachtigen. Het thema “back to the original” slaagt op het thema van de allereerste “Old Timer” en toen betrof het allemaal whisky’s van Islay.

 

 

 

 

De eerste whisky van vanavond is een Bruichladdich. Nog eenmaal wilde ik de hoogdagen van Bruichladdich onder Jim McEwan beleven in mijn glas. Niet dat hij bij de eigenlijke distillatie betrokken was, maar wel bij de revival in 2000/2001, de verschillende bottelingen en de stijgende lijn sindsdien met zowel z’n voor- als tegenstanders.

 

 

 

 

 

 

BRUICHLADDICH ‘LEGACY SERIES FIVE’ 33Y  40.9%

De Legacy Series staat voor 6 bottelingen van 2002 tot 2007. Deze Five is een vintage van distillaat uit 1972. Een eerste neus van eucalyptus en marsepein. De neus is heel verfijnd. De smaak doet “oud” aan. Marsepein gaat naar karamel. Afdronk is niet noemenswaardig. Zijn de beste vaten Bruichladdich allemaal al gebotteld?

 

 

 

 

 

 

 

BOWMORE ‘SEA DRAGON’ CERAMIC 30Y  43%

Legendarische botteling van 30 jaar oude Bowmore uit de helft van de jaren ’90. Een andere legendarische was de Black Bowmore. Van deze laatste zijn 3 versies gebotteld. Deze Sea Dragon versies bestonden toen al. Geoxideerde turf is grapefruit geworden. In deze versie niet helemaal rond. Trekt niet fris weg in de afdronk, maar dat kan ook aan de beschadigde kurk liggen. Vlezig, maar de neus wordt fris en fruitig. Haast geen turf meer te bespeuren (+/-).

 

 

 

 

 

 

Het valt op dat verschillende deelnemers niet echt onder de indruk zijn van deze bijzondere gebeurtenis. De meeste Sea Dragons staan immers in de kast bij verzamelaars en de kans om er eentje te proeven wordt steeds kleiner en kleiner en kleiner.

 

 

 

 

 

 

BUNNAHABHAIN ‘AULD ACQUAINTANCE’ 1968 (-2002) 34Y  43.8%

Er is een vermoeden dat de “hoofden” van de gebruikte vaten afkomstig waren van ex- wijnvaten. Een andere uitleg is dat de vaten geprepareerd waren met paxarette. Een veelvoorkomende praktijk in die periode. Het leverde een zeer aromatische, haast parfumachtige “sherryrijping” op. Gedistilleerd op 31 december 1968 en gebotteld voor Hogmanay 2001- 2002. Daarom ook gelimiteerd op 2002 flessen. Normaal gezien zou hij niet in België verdeeld worden, gelukkig werden enkele “lagen” per ongeluk toegevoegd aan een aantal paletten andere Bunna die wel aan “ons” geleverd werd. Rood zoet fruit in de neus. Heel zuiver.

 

 

 

 

Enkel voor deze zou ik al tot hier gekomen zijn. Legendarische fles die je overal in de “geschriften” tegenkomt. De ideale Bunna, zeggen velen en velen hebben gelijk. De prijs van deze, zegt Mario, stijgt omdat alle flessen toenertijd nog gekocht zijn om opgedronken te worden. Ja, toen gebeurde dat nog! De enkele nog resterende flessen gaan vlot van de hand voor bedragen rond de 1500€. En het belangrijkste: ik heb hem geproefd!

Paul Dejong, ex-Malt Maniac, haalt aan dat er waarschijnlijk paxarette gebruikt is om de vaten te prepareren. “Wat is dat, paxarette?” klinkt het uit verschillende deelnemers. Er wordt ergens duchtig met de ogen gerold. In de zin van: als je dat niet weet, wat doe je dan hier op de “old timer”? Nee, het is niet Paul die rolt. Diens blik is er meer een van ongeloof.

 

 

 

 

 

 

CAOL ILA ‘SPECIAL RELEASE 2014’ 30Y  55.1%

1 van 12500! Deze “release” zou de vervanger van de “Rare Malts” zijn. Na het verdwijnen van deze reeks zou nu ook de “Flora & Fauna” reeks verdwijnen? De geur bevat nog heel wat aroma’s van de new make (?). De smaak is dik en bevat heel wat rood fruit.

Deze nieuwe release van Diageo is echt gemikt op investeerders. Limited? 12500 flessen? Mario denkt dat er steeds zoveel flessen tegelijk op de markt gaan komen van investeerders die eieren voor hun geld kiezen dat de beoogde prijzen niet gaan gehaald worden. Weer een “wistje datje”.

 

 

 

 

 

 

 

ARDBEG ‘KILDALTON’ 1980  57.6%

De versie uit 2004 dus. 8ppm. Hé, dat is net zoveel als de Blasda. Brood en “oatcakes”. Trekt wel paars weg.

Hier kon je hem proeven. Dat zal in de toekomst meer en meer waard zijn, daar de fles zelf onbetaalbaar wordt.

 

 

 

 

 

 

 

LAPHROAIG ‘CASK STRENGTH 2008 EDITION’ 25Y  51.2%

Zacht en een afdronk die kan tellen. Eentje van “crushed grapes”. Gestart met 45 ppm. Zo’n 25 ppm “verloren” tijdens het distilleren en dus tegen 20 ppm op ’t vat. Na 10 jaar rijping zitten we aan 10 ppm en na 30 rest er nog 4 à 5 ppm. Met z’n 25 jaar zit deze versie aan 6 à 7 ppm.

Buitengewoon. Gebotteld op cask strength en dat is niet altijd zo bij een 25 jarige Laphroaig. Insiders weten dat Laphroaig een beetje slachtoffer is van z’n eigen succes en niet veel oudere vaten liggen te rijpen heeft. Probeer nog maar eens een 18 jarige te vinden! Buitenkansje dus, deze 25 jarige.

 

 

 

 

 

 

 

PORT ELLEN ‘10TH RELEASE’ 31Y  54.6%

Port Ellen waarvoor hij bedoeld is. Om gedronken te worden! Met de prijzen van de nieuwste release en de zeldzaamheid is de kans klein dat we die ooit gaan proeven, maar hé: never say never! Typische havenlucht van geteerd touw en zilt, met heel wat fruitigheid.

 

 

 

 

 

 

De avond loopt op z’n einde en de staalflesjes zijn gevuld. Er wordt nog nagepraat over distilleries, mensen die we daar leren kennen hebben, bijzondere momenten waarop we hun whisky’s geproefd hebben en over het feit dat een groot gedeelte van het hedendaagse whiskygebeuren erin bestaat om flessen te vinden op het internet. Ieder z’n ding natuurlijk, mogen wij het onze?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TERUG