Verslag: Gunter (Lidnr.01) |
EINDEJAARSKLASSIEKER Als het einde van het jaar nadert en de feestdagen dienen zich aan, dan worden de uitnodigingen voor deze eindejaarsklassieker verstuurd, de “Old Timer Tasting”. Single Malt Whisky Shop Zammel nodigt voor de tiende keer een schare whiskyliefhebbers uit om oude juweeltjes te komen proeven onder begeleiding van MC Mario. Als de kippen erbij, kon ik dit jaar een plaatsje bemachtigen. Het thema “back to the original” slaagt op het thema van de allereerste “Old Timer” en toen betrof het allemaal whisky’s van Islay. |
De eerste whisky van
vanavond is een Bruichladdich. Nog eenmaal wilde ik de hoogdagen van
Bruichladdich onder Jim McEwan beleven in mijn glas. Niet dat hij bij de
eigenlijke distillatie betrokken was, maar wel bij de revival in
2000/2001, de verschillende bottelingen en de stijgende lijn sindsdien met
zowel z’n voor- als tegenstanders. |
BRUICHLADDICH
‘LEGACY SERIES FIVE’ 33Y
40.9% De
Legacy Series staat voor 6 bottelingen van 2002 tot 2007. Deze Five is een
vintage van distillaat uit 1972. Een eerste neus van eucalyptus en
marsepein. De neus is heel verfijnd. De smaak doet “oud” aan.
Marsepein gaat naar karamel. Afdronk is niet noemenswaardig. Zijn de beste
vaten Bruichladdich allemaal al gebotteld? |
BOWMORE
‘SEA DRAGON’ CERAMIC 30Y
43% Legendarische
botteling van 30 jaar oude Bowmore uit de helft van de jaren ’90. Een
andere legendarische was de Black Bowmore. Van deze laatste zijn 3 versies
gebotteld. Deze Sea Dragon versies bestonden toen al. Geoxideerde turf is
grapefruit geworden. In deze versie niet helemaal rond. Trekt niet fris
weg in de afdronk, maar dat kan ook aan de beschadigde kurk liggen.
Vlezig, maar de neus wordt fris en fruitig. Haast geen turf meer te
bespeuren (+/-). |
|
BUNNAHABHAIN
‘AULD ACQUAINTANCE’ 1968 (-2002) 34Y
43.8% Er is
een vermoeden dat de “hoofden” van de gebruikte vaten afkomstig waren
van ex- wijnvaten. Een andere uitleg is dat de vaten geprepareerd waren
met paxarette. Een veelvoorkomende praktijk in die periode. Het leverde
een zeer aromatische, haast parfumachtige “sherryrijping” op.
Gedistilleerd op 31 december 1968 en gebotteld voor Hogmanay 2001- 2002.
Daarom ook gelimiteerd op 2002 flessen. Normaal gezien zou hij niet in
België verdeeld worden, gelukkig werden enkele “lagen” per ongeluk
toegevoegd aan een aantal paletten andere Bunna die wel aan “ons”
geleverd werd. Rood zoet fruit in de neus. Heel zuiver. |
Enkel
voor deze zou ik al tot hier gekomen zijn. Legendarische fles die je
overal in de “geschriften” tegenkomt. De ideale Bunna, zeggen velen en
velen hebben gelijk. De prijs van deze, zegt Mario, stijgt omdat alle
flessen toenertijd nog gekocht zijn om opgedronken te worden. Ja, toen
gebeurde dat nog! De enkele nog resterende flessen gaan vlot van de hand
voor bedragen rond de 1500€. En het belangrijkste: ik heb hem geproefd! Paul
Dejong, ex-Malt Maniac, haalt aan dat er waarschijnlijk paxarette gebruikt
is om de vaten te prepareren. “Wat is dat, paxarette?” klinkt het uit
verschillende deelnemers. Er wordt ergens duchtig met de ogen gerold. In
de zin van: als je dat niet weet, wat doe je dan hier op de “old
timer”? Nee, het is niet Paul die rolt. Diens blik is er meer een van
ongeloof. |
CAOL
ILA ‘SPECIAL RELEASE 2014’ 30Y
55.1% 1 van
12500! Deze “release” zou de vervanger van de “Rare Malts” zijn.
Na het verdwijnen van deze reeks zou nu ook de “Flora & Fauna”
reeks verdwijnen? De geur bevat nog heel wat aroma’s van de new make
(?). De smaak is dik en bevat heel wat rood fruit. Deze
nieuwe release van Diageo is echt gemikt op investeerders. Limited? 12500
flessen? Mario denkt dat er steeds zoveel flessen tegelijk op de markt
gaan komen van investeerders die eieren voor hun geld kiezen dat de
beoogde prijzen niet gaan gehaald worden. Weer een “wistje datje”. |
ARDBEG
‘KILDALTON’ 1980
57.6% De
versie uit 2004 dus. 8ppm. Hé, dat is net zoveel als de Blasda. Brood
en “oatcakes”. Trekt wel paars weg. Hier
kon je hem proeven. Dat zal in de toekomst meer en meer waard zijn, daar
de fles zelf onbetaalbaar wordt. |
LAPHROAIG
‘CASK STRENGTH 2008 EDITION’ 25Y
51.2% Zacht
en een afdronk die kan tellen. Eentje van “crushed grapes”.
Gestart met 45 ppm. Zo’n 25 ppm “verloren” tijdens het
distilleren en dus tegen 20 ppm op ’t vat. Na 10 jaar rijping zitten
we aan 10 ppm en na 30 rest er nog 4 à 5 ppm. Met z’n 25 jaar zit
deze versie aan 6 à 7 ppm. Buitengewoon.
Gebotteld op cask strength en dat is niet altijd zo bij een 25 jarige
Laphroaig. Insiders weten dat Laphroaig een beetje slachtoffer is van
z’n eigen succes en niet veel oudere vaten liggen te rijpen heeft.
Probeer nog maar eens een 18 jarige te vinden! Buitenkansje dus, deze
25 jarige. |
PORT
ELLEN ‘10TH RELEASE’ 31Y
54.6% Port
Ellen waarvoor hij bedoeld is. Om gedronken te worden! Met de prijzen
van de nieuwste release en de zeldzaamheid is de kans klein dat we die
ooit gaan proeven, maar hé: never say never! Typische havenlucht van
geteerd touw en zilt, met heel wat fruitigheid. |
De
avond loopt op z’n einde en de staalflesjes zijn gevuld. Er wordt nog
nagepraat over distilleries, mensen
die we daar leren kennen hebben, bijzondere momenten waarop we hun
whisky’s geproefd hebben en over het feit dat een groot gedeelte van
het hedendaagse whiskygebeuren erin bestaat om flessen te vinden op het
internet. Ieder z’n ding natuurlijk, mogen wij het onze? |