TERUG

VERSLAG: GUNTER (LIDNR.01)

VERBREDEN IN DE DIEPTE

Eens kijken. Voor een dikke 13 € heb je blijkbaar al een weekend-treinticket naar Roosendaal en terug.

 Gezien rijden met de wagen en parkeren al individueel meer kost dan dat, laat staan de mogelijke herstellingen van blikschade, lijkt het verstandiger om met de trein te reizen. Even nakijken en nee, er zijn geen vakbondsacties gepland. Het terreurniveau in Antwerpen is drie of zoiets, dus daar overstappen naar NL is mogelijk, ergo vertrekken we zo kort bij huis als mogelijk. Tot nader order is dat nog altijd perron 9 en 3 kwart te Begijnendijk.

Bij aankomst in Antwerpen-Centraal valt de aanwezigheid van militairen in het echte leven nog meer op dan in de nieuwsbeelden op TV. Op dit moment in de tijd geven ze nog een veiliger gevoel. Zo veilig dat we besluiten om een bakje troost aan te schaffen om het wachten op onze verbinding te verkorten. We kiezen voor het koffiestalletje in de vertrekhal boven omdat we toen nog niet wisten dat er op het perron zelf ook een was.

Beetje meedoend met de lopende angstpsychose van de man in de straat proberen we mogelijke verdachten te identificeren. Half lacherig en half ernstig. Naast ons staat immers de Thalys naar Amsterdam als bijkomende herinnering dat het soms dichter bij is dan je denkt. De persoon met de verdachte rugzak bleek de trein-steward de zijn die van daaruit koffie, thee, gevulde koeken en andere versnaperingen serveerde aan de reizigers. De trein was al een beetje Nederland.

We zijn welkom in Roosendaal en hebben een plan. Even de geografische kenmerken opnemen, oriënteren en weg wandelen we naar de Calypso. Gratis taxidienst was ook mogelijk, maar we spenderen ons geld liever aan whisky.

Komt goed uit want in de Calypso gaat net een whisky-event van start. Zelf besluit ik de whiskyklas te bezoeken, de anderen gaan door het gordijnendoolhof al naar de consumptiezaal. Ze hebben op de trein van mij hun drankvouchers al gekregen en ik weet dat ze vakkundig zullen opgevangen worden door het aanwezige SMWS-personeel.

Het klasje is sfeervol aangekleed met Kenny Macdonnald en z’n dochter. Met mooie foto’s van het Schotse water en een promo-filmpje van de Classic Malts worden nieuwe zieltjes gewonnen om lid te worden van de society. Oude zielen en al lid zijnde genieten anderen van de schitterende whisky’s uit de hand van Kenny ’s dochter.

50.66 Bladnoch 24Y  59.9% refill barrel. Met enkele druppels water … en dan!!! Tomme tomme!!!

2.92 Glenlivet 13Y 60.7% refill barrel. Leuk om te experimenteren met water. Take me tot he candy shop.

28.29 Tullibardine 10Y  55.5% refill barrel. Water wel of niet? Neem er gewoon een tweede glas bij!

4.210 Highland Park 16Y  60.1% 1st fill barrel. Olive oil dressing? Inderdaad!

53.216 Caol Ila 21Y  60.6%  refill sherry butt.

Wistje datje: toen de firma achter Drambuie in de problemen raakte, heeft de society veel van hun stocks kunnen overnemen.

Zo. Genoeg geleerd. Tijd voor de volgende fase en de gordijnen in. Narnia blijkt een sfeervol verlichte ruimte te zijn waar gelijkgestemden, of toch allemaal in whisky geïnteresseerden, samen troepen. Ik moet direct vanalles proeven. Ook geen whisky. Rum. Niet mijn ding.

Gelukkig ligt er een menu klaar met vanalles lekker erop. Er wordt een licht op geschenen, gekozen en afgestevend op de bar. Voelt een beetje als thuiskomen, alleen heb ik geen blauwe schenkdopjes.

Anderen kiezen met mij hun nectar naar keuze aan het lopend buffet en dat werkt fijn. Iedereen wil direct z’n gevonden pareltje delen met vrienden of sociale media. Eenmaal de consumptie gebruikt, haalt een volgende schakel in de geoliede ketting de lege glazen op ter reiniging en terug ter beschikking stelling.

Een pareltje aan onze tafel is de G10.8. Een oude single grain van Strathclyde uit de Schotse Lowlands. Gedistilleerd in 1977 en ondertussen 36 jaar oud en nog met een 58.0% uit het refill barrel gekomen. En dat staat daar gewoon tussen.

Voor mensen die graag iets rokerigs willen zijn er ook voorzieningen getroffen. Moet je voor zijn, maar het wordt toch maar fijntjes aangeboden. Wij verzaken echter niet en gaan geconcentreerd het lijstje af. Nummers, nummers en nog eens nummers. En dan klinkt de last call, gevolgd door the wild rover. Hier wordt door iedereen meegedaan.

Het bestuur van smws Benelux én Duitsland bereidt zich elk op zijn manier voor op de grote apotheose en barst dan los in een singalong. Naar aanleiding van de polonaise veronderstel ik dat ze een mooie dag gehad hebben. Anders wij wel, en het eten moet nog komen.

Ondertussen draait de wereld door met een zekerheid dat na 13 november 14 november komt.

Het eten dan maar. Als voorgerecht hadden enkele gamba’s à la plancha genomen. Dat de waard van Calypso geen kok is, wordt hierdoor sterk tegengesproken. Brood wordt bij gevraagd om zeker te zijn dat er geen druppel saus verloren gaat. De soepborden worden ook leeg gemaakt.

Het hoofdgerecht voor ene was paddenstoelen met kip en voor een andere een ribeye steak, gebakken naar opgelegde specificaties.

Zelf had ik saté van varkenshaas met de door mij uit mijn jeugdige bezoeken aan het toen nog Nederlandse centerparcs gekende en geliefde pindasaus.

Een andere oude ziel, lid en gesprekspartner aan tafel had voor de optie mosselen in rode wijnsaus gekozen. Nee, honger had ie daarna niet meer en het was ook lekker!

Na controle of dat de toch wel feestruimte ontruimd was, verlieten we het pand. Gelukkig regende het en dat leverde onze gastheren zo het excuus om ons per smws-taxi naar het station de laten voeren. Ze doen dat zo graag en wie zijn wij om ze die kleine pleziertjes te ontzeggen.

SMWS TAXI NAAR STATION ROOSENDAAL

Dankzij de kerstsfeer wachtte de vertrekkende trein tot onze laatste voet van Roosendaalse grond was om de deuren te sluiten. Rijden deed ie al. Napraten kon hier al of in Antwerpen-Centraal bij een rode pelicaan. De ganse trip was een verbreding in de diepte qua beleving als smws- lid.

Terug aangekomen in onze regio, halte Aarschot, was er unaniem een beslissing genomen. Geen typisch Belgisch compromis maar een boude uitspraak: volgende keer zeker terug en met zoveel mogelijk volk want smws heeft ook een busje voor de trip van en naar station.

TERUG