 |
|
Verslag: Gunter (Lidnr.01) |
 |
|
24 augustus 2014
Heel wat te doen geweest in de pers deze week over alweer een
Belgische whisky. Ditmaal uit het verre Limburg en laat ik nu net een
uitnodiging in mijn mailbox gevonden hebben voor een nieuw
whiskyfestival in datzelfde verre Limburg. Toeval bestaat niet en wijle
weg naar het “Wilderen Whisky Weekend”!
Volgens de uitstekende folder die we aan de ingang kregen, kochten de huidige eigenaars, Roniek en Mike Janssen, de brouwerij/stokerij in 2011. Kennissen van mij uit de bierwereld vertellen mij dat hun bieren ondertussen welbekend en goed gesmaakt zijn. Hun distillaten, waaronder een gin, winnen ook aan populariteit en nu is er dus de whisky. Ze noemen hem “Wild Weasel”.
|
|
|
De voorstelling van de whisky in combinatie met het whiskyfestival leidt hier tot een echt programma vullend feest. De schitterende locatie, de alom geroemde organisatie en het uitzonderlijk mooie weer helpen op hun beurt een handje. Voor de bezoekers is het genieten. Eetstandjes met culinaire hoogstandjes, randanimatie en optredens, bezoekjes aan het “stillhouse” en een heus whiskyfestival in de overdekte straat. Geloof me, er zijn ergere manieren om je zondagnamiddagen te vullen … . |
|
|
|
Eerst eens proeven van hun whisky, natuurlijk. Er wordt een single
malt en een blend aangeboden. We laten ons van beide eentje inschenken.
De single malt blijkt nog eens van een single cask te zijn en wel van
het allereerste vat! De toekomst zal uitwijzen dat dit geschiedenis in
een glas is! (Later op de namiddag wordt fles 1 van vat 1 geveild voor
het goede doel. Het goede doel is vanaf vandaag 1600€ rijker.
Slainte!) De blend is op zich al ok, de malt zou ik verder laten rijpen
zodat hij wat van z’n zoetigheid verliest. Die zoetigheid maakt hem
wel héél toegankelijk maar staat toch de complexiteit wat in de weg.
Wat Europese eik in de toekomst om hem wat kruidigheid mee te geven
misschien? Achteraf is het misschien interessant om eens ergens na te
vragen of het gebruikte distilleerproces en distilleermateriaal de
oorzaak van die zoetigheid zijn, of het gebruik van een
“bierbeslag”, al dan niet gefilterd. Volgend jaar de vraag eens
stellen, als het whiskyfestival zich hier herhaald tenminste.
|
 |
 |
|
 |
|
 |
|
Dat whiskyfestival vindt dus plaats in een afgesloten straat. Het
duurde echter eventjes voor we dat door hadden vanwege de aankleding.
Een tentendorpje mét uitstekend sanitair en de straatklinkers netjes
afgedekt met zwarte vilt. Zoals eerder gezegd, netjes. De eerste stand
waar je oploopt is die van “The Nectar” en dan weet je dat er een
breed assortiment van hoog niveau aanwezig is. Verder zien we Geert De
Bolle van “The Whisky House” en Eric Vermeire van “Gordon &
MacPhail”. “Premium Spirits” is ook vertegenwoordigd en Marc
Segers van “The Whisky Corner” heeft er ook een indrukwekkend
“tableau” neer gezet. Voor diegene die nog moest twijfelen: een heus
whiskyfestival!
|
|
|
|
Aan de stand van Stijn Hiers, Whisky Passion – en andere
schrijfsels, vinden we oude bottelingen terug. Oud in de zin van
gebotteld “in de jaren stillekes”. Dat is iets anders dan
bijvoorbeeld whisky’s, nu gebotteld maar gedistilleerd in de jaren
stillekes.
|
 |
|
Verwarrend in deze context zijn misschien de jaartallen 1973 en 1923
op de flessen van Suntory’s Hakushu en Yamazaki. Het distillaat komt
niet uit de genoemde jaren maar is het jaar waarin de respectievelijke
distilleerderijen gebouwd werden. Wegens groot succes en schitterende
verkoopcijfers zijn de stocks zo geslonken dat ze bijvoorbeeld gestopt
zijn met de botteling van hun 10 jarige whisky’s. Het hiaat wordt
opgevuld door “leeftijdloze”, mét vermelding van het oprichtingsjaar
dus. Staat toch goed, “1923”, op een fles hé?
|
|
 |
Langs oude en nieuwe “bekenden” werken we de tafels af. De
nieuwe Jura uit de jaren ’70 snoert ons de mond (wow!) en de
Glenturret 1999 van G&M doet ons blij zuchten. De Ballantruan,
geturfd van de Tomintoul Distillery uit Speyside, verrast ons naar
prijs/kwaliteit. Hij toont voor mij ook nog effe aan hoe belangrijk een
line up is. De Glenturret voor de Ballantruan is een goeie Glenturret.
Erna is hij een “zachte oude, florale speysider”. Remarkable!
|
 |
|
Op weg naar onze Angus Black Beef Burger passeren we de
degustatieruimte van de brouwerij. Indrukwekkend. Als dit een vaste
opstelling is om door het jaar heen bezoekers en fietsers te ontvangen,
dan denk ik dat de brouwerij van Wilderen een “blijvertje” is. Nog
wat Schots geweld uit Turnhout passeren en we zitten aan het vlees.
Vanop het podium horen we iemand 1600€ bieden voor fles 1 van 1 … .
|
|
Hé, we hebben de eigenlijke distilleerderij nog niet gezien!?! Vlug haalt er iemand de sleutel om ons een privé- rondleiding te geven (waarvoor nogmaals dank!).Uit beroepsmisvorming heb ik al vlug een foto genomen van het antieke “ketelhuis”. Tot het zalige jaar “2014” was dat mijn job. Deed ik vanaf de jaren ’90 en lang daarvoor was ik zelfs ooit een heuse “distilleerder”.Met andere woorden ook vlug wat foto’s van de distilleerderij
nemen!
|
|
|
|
|
Pot Still |
Kolom Still |
|
|
Een pot still voor de vergistte en gezuiverde wort, samen met een kolom van 8 platen vormen het distillatie-apparaat. De “spirit safe” is niet als dusdanig herkenbaar, met zijn Schotse en Ierse tegenhangers in het achterhoofd, maar met een beetje goede wil en logica kom je een heel end. Hier wordt nog andere spirit gedistilleerd, dan diegene die na rijping whisky mag genoemd worden. De kruiden die gebruikt worden in hun gin staan ook uitgestald. |
 |
|
Spirit Safe |
Uitgestalde kruiden |
Langs de oude stokerij, een overlever van 2 wereldoorlogen, mogen
we naar de kelders waar de vaten liggen te rijpen die de wereld vanaf
nu gaan voorzien van whisky uit Limburg. Angel share, check! Het hangt
er.
|
 |
|
Oude mashun |
|
|
|
|
Oude kolomstil |
Kelder |
 |
|
Terug in het daglicht hebben we nog juist de tijd om afscheid te
nemen van de standhouders. We vangen ook nog een glimp op van de
eigenaar en vatten de weg naar huis aan. Volgend jaar terug? Wij ook
dan!
|
|
